Święty Szarbel Makhlouf, libański mnich i pustelnik, żył w latach 1828–1898. Urodził się w ubogiej rodzinie maronickiej w Bekaa Kafra w Libanie, a w wieku 23 lat wstąpił do zakonu maronitów, przyjmując imię Szarbel. Po święceniach kapłańskich w 1859 roku, pragnąc głębszej więzi z Bogiem, w 1875 roku przeniósł się do pustelni św. Piotra i Pawła w Annaya, gdzie prowadził życie w skrajnej ascezie, modlitwie i umartwieniu aż do śmierci w Wigilię 1898 roku. Po jego śmierci odnotowano liczne cuda, w tym niewytłumaczalne zachowanie jego ciała w stanie nienaruszonym i wydzielanie pachnącej cieczy, co zapoczątkowało jego kult. Beatyfikowany w 1965 roku, a kanonizowany w 1977 roku przez papieża Pawła VI, stał się symbolem świętości i wstawiennictwa w sprawach beznadziejnych.
W Polsce modlitwa do św. Szarbela zyskała popularność w XXI wieku, szczególnie wśród wiernych szukających uzdrowienia i pocieszenia. Choć nie jest oficjalnie częścią liturgii po Soborze Watykańskim II, coraz więcej parafii włącza ją do nabożeństw, zwłaszcza 28. dnia każdego miesiąca, nawiązując do daty jego wspomnienia (28 lipca w Kościele polskim).
Święty Ojcze Szarbelu, który wyrzekłeś się przyjemności światowych i żyłeś w pokorze i ukryciu w samotności eremu, a teraz przebywasz w chwale nieba, wstawiaj się za nami. Rozjaśnij nasze umysły i serca, utwierdź wiarę i wzmocnij wolę. Rozpal w nas miłość Boga i bliźniego. Pomagaj w wyborze dobra i unikania zła. Broń nas przed wrogami widzialnymi i niewidzialnymi i wspomagaj w naszej codzienności. Za Twoim wstawiennictwem wielu ludzi otrzymało od Boga dar uzdrowienia duszy i ciała, rozwiązania problemów w sytuacjach po ludzku beznadziejnych. Wejrzyj na nas z miłością, a jeżeli będzie to zgodne z wolą Bożą, uproś nam u Boga łaskę, o którą pokornie prosimy, a przede wszystkim pomagaj nam iść codziennie drogą świętości do życia wiecznego. Amen.