Święta Filomena, dziewica i męczennica, żyła na przełomie III i IV wieku w czasach prześladowań chrześcijan za panowania cesarza Dioklecjana. O jej życiu wiemy niewiele – jej historia opiera się głównie na objawieniach prywatnych i odkryciu relikwii w 1802 roku w rzymskich katakumbach św. Pryscylli. Na grobowcu widniał napis „Filumena” (co oznacza „umiłowana”) oraz symbole męczeństwa: kotwica, strzały i palma. Według tradycji, Filomena złożyła śluby czystości i odrzuciła zaloty Dioklecjana, za co została poddana torturom – biczowaniu, topieniu i ostrzeliwaniu strzałami – aż w końcu ścięto ją mieczem. Kult św. Filomeny rozkwitł w XIX wieku dzięki cudom przypisywanym jej wstawiennictwu, a papież Grzegorz XVI w 1837 roku oficjalnie zatwierdził jej kult. Szczególnym promotorem był św. Jan Maria Vianney, który przypisywał jej wiele łask.
W Polsce modlitwa do św. Filomeny zyskała popularność w XIX i XX wieku, zwłaszcza wśród wiernych proszących o pomoc w sprawach trudnych i beznadziejnych. Choć po Soborze Watykańskim II jej wspomnienie (11 sierpnia) usunięto z powszechnego kalendarza liturgicznego, pozostaje żywa w pobożności ludowej, szczególnie w nowennach i prywatnych nabożeństwach.
Święta Filomeno, wierna Dziewico i chwalebna Męczennico, która dokonałaś tylu cudów na rzecz ubogich i cierpiących, zmiłuj się nade mną. Ty, która znasz ogrom i różnorodność moich potrzeb, spójrz na mnie klęczącego u Twych stóp, pełnego nędzy, lecz ufności. Błagam Cię o Twoją miłość, o wielka Święta, wysłuchaj mnie łaskawie i uproś u Boga miłosierne przyjęcie próśb, które teraz do Ciebie zanoszę [tutaj wymień swoją intencję]. Głęboko wierzę, że przez Twoje zasługi – zniesioną pogardę, cierpienia i męczeńską śmierć, które złączyły Cię z Męką i Śmiercią Twego Oblubieńca – otrzymam łaski, o które Cię proszę. W radości serca mego dzięki składać będę Bogu, który w swoich świętych objawia miłosierdzie, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.