Jan Paweł II, papież pielgrzym, zostawił nam w spadku nie tylko słowa, ale i modlitwy, które jak latarnie wskazują drogę do Boga. Jedną z nich jest „Modlitwa do Ducha Świętego,” którą ułożył w swoim sercu, będąc pasterzem Kościoła w burzliwych czasach XX wieku. Karol Wojtyła, zanim jeszcze zasiadł na Stolicy Piotrowej w 1978 roku, żył w głębokiej łączności z Duchem Świętym – to On inspirował go w Krakowie, gdy jako kapłan i biskup stawał wobec wyzwań komunizmu. Ta modlitwa, choć nie datowana na konkretny dzień, wyrosła z jego osobistej duchowości i stała się darem dla wiernych, szczególnie po jego kanonizacji w 2014 roku. Nosząc w sobie echo Soboru Watykańskiego II, przypomina nam, że Duch Święty jest tchnieniem życia dla każdego z nas.
Kiedy patrzę na współczesny świat – pełen zgiełku, wątpliwości i poszukiwań – widzę, jak bardzo potrzebujemy tej modlitwy. Jan Paweł II odmawiał ją w chwilach ciszy, prosząc o mądrość dla siebie i Kościoła, a dziś my możemy ją szeptać w naszych domach, szkołach czy miejscach pracy. Szczególnie popularna stała się w Polsce w maju i październiku, miesiącach związanych z jego pontyfikatem i wspomnieniem liturgicznym (22 października). To nie tylko prośba o dary Ducha, ale i zaproszenie, by otworzyć się na Jego działanie – tak jak czynił to papież, który nie bał się wołać: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi!”
Modlitwa do Ducha Świętego Jana Pawła II:
Duchu Święty, proszę Cię o dar mądrości do lepszego poznania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych, o dar rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej, o dar umiejętności, abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary, o dar rady, abym we wszystkim szukał rady u Ciebie i zawsze ją znajdował, o dar męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwać, o dar pobożności, abym zawsze służył Twojemu majestatowi z synowską miłością, o dar bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu, który jedynie może mnie rozłączyć z Tobą, mój Boże. Amen.